มีโอกาสได้ติดตามบทความของ “บันทึกแม่แอ้ม แชร์ความทรงจำ” ในเฟสบุ๊คมาหลายปีแล้ว ครั้งนี้เมื่อได้รับมอบหมายให้เขียนบทความอะไรก็ได้ที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อ่าน และให้โอกาสคนมีฝีมือ (คิดนานมากจะเขียนอะไรดีนะ ที่เป็นประโยชน์ต่อคนอ่านมากที่สุด) และแล้วก็มาสะดุดที่ “บันทึกแม่แอ้ม แชร์ความทรงจำ” ในเฟสบุ๊ค ที่เป็นเพื่อนกันมานานละ

     คือเมื่อก่อนได้มีโอกาสไปทำข่าวกอล์ฟ ไปกับแบนรด์กอล์ฟดัง อย่างไนกี้ ได้ไปที่สิงค์โปร์ และได้มีโอกาสรู้จักกับ “น้องโบ-ชาลิสา ลิมปิผลไพบูลย์” และคุณแม่แอ้มเป็นผู้ติดตามไปด้วยในครั้งนั้น  “น้องโบ-ชาลิสา ลิมปิผลไพบูลย์” ตอนนั้นยังเป็นนักกอล์ฟเยาวชนไทย ที่มีฝีมือดี และมีความประพฤติดี ขยันหมั่นฝึกซ้อมและอดทน เพื่อที่จะเป็นในสิ่งที่ตัวเองหวังไว้คือ โปรกอล์ฟสาวไทยที่ไปผงาดในแอลพีจีเอทัวร์

     แม่แอ้ม ก็เป็นเหมือนมนุษย์แม่นักกอล์ฟทั่วไปคนนึงที่คอยดูแลเรื่องอาหารการกิน และดูแลวางแผนชีวิตในแต่ละวันให้ลูกๆได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข พร้อมกับการแชร์ประสบการณ์ลงในเฟสบุ๊ค ถึงแนวทางในการดำเนินชีวิต ในแต่ละวัน ที่เขียนออกมาได้อย่างน่าประทับใจและซาบซึ้งคนอ่านจริงๆ

     บทความต่างๆ ของแม่แอ้ม ในเฟสบุ๊ค “บันทึกแม่แอ้ม แชร์ความทรงจำ” จะเขียนถึงเรื่องราวต่างๆในชีวิตประจำวัน ซึ่งการถ่ายทอด บทความหรือคำพูดแต่ละครั้ง ล้วนให้แง่คิด และมุมมองทัศนคติที่ดี ในการดำเนินชีวิตจริง

     เลยอยากจะขอแชร์บทความและประสบการณ์การเลี้ยงลูกของ “บันทึกแม่แอ้ม แชร์ความทรงจำ” เพื่อเป็นวิทยาทาน และแนวทางในการเลี้ยงลูกให้เป็นนักต่อสู้กับชีวิต เวลาแพ้หรือชนะ ทุกคำพูดที่ได้ยิน เป็นกำลังใจให้ลูกๆเสมอ

...อย่างบทความด้านล่างนี้ ที่สะดุดตา ในตอนหนึ่งที่ว่า...

“เธอเห็นปลายทางนั่นไหม~~

ยังเลยค่ะ เห็นแค่เส้นทางเดิน แต่รู้ว่าปลายทางแห่งธงชัยและปลายขอบกรีนรอเราอยู่หลังแฟร์เวย์โน้น 

และอีกเหมือนกัน ก่อนจะถึงแฟร์เวย์ ถนนสายที่ต้องไป กลับมีทางแยกให้เดิน ชีวิตก็เช่นกัน ก่อนจะถึงเป้าหมาย มีอะไรมากมายที่ต้องทำ ตัดสินใจที่จะก้าวไป มั่นใจในทุกย่างเท้าที่ก้าวเดิน

สองมือของพ่อแม่ จะประคับประคอง ชี้นำไปจนตลอดเส้นทาง ขอให้ความรักของครอบครัวเราเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ที่จะทำให้ลูกทุกคนเข้มแข็งและกล้าหาญในทุกด่านทดสอบของชีวิต

รักลูกที่สุด

#บันทึกแม่แอ้ม #

     เชื่อมั้ย ระหว่างที่อ่าน ทุกวรรค ทุกตอน ล้วนชวนให้เราคิดตามเสมอ หัวอกของความเป็นพ่อและแม่มันมีพลังที่ยิ่งใหญ่จริงๆ

     แม่แอ้ม เลี้ยงลูกแบบไม่ได้ตามใจลูก แต่กลับเปิดโอกาสให้ลูกได้รู้จักการเรียนรู้ และการดำเนินชีวิตด้วยตัวเอง รู้จักเรียนผิด และ รู้จักเรียนถูก ด้วยตัวเอง แต่จะค่อยให้กำลังใจอยู่ใก้ลๆเสมอ

     แม่แอ้ม เล่าให้ฟังว่า ตอนนี้น้องโบ ไม่ได้อยู่เมืองไทยค่ะ เพิ่งจะไปศึกษาต่อที่ประเทศญี่ปุ่น คือได้รับการสนับสนุนจากผู้ใหญ่ใจดีที่ญี่ปุ่นนะค่ะ ที่มองเห็นความรู้ความสามารถ ทั้งด้านการเรียนและกีฬา น้องโบเลยได้รับโอกาสดีๆตรงนี้ค่ะ

     คือน้องโบได้ลาออกตอนอยู่ปีสองตอนเรียนที่มหาลัยเชียงใหม่ค่ะ  ตอนแรกโบผ่านโครงการรับตรงด้านกีฬาของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ คณะมนุษยศาสตร์เอกภาษาอังกฤษ เกรดเฉลี่ยตอนลาออกมา 3.0 แต่เนื่องจากหลังจากจบปีหนึ่งแล้ว ผ่านการสอบโปร เลยไปดรอปไว้ก่อนหนึ่งปี แต่ต่อมาได้รับการสนับสนุนจากบริษัทในญี่ปุ่น และผ่านการคิวสคูล และได้เล่นทัวร์  เลยต้องกลับไปลาออกจากมหาวิทยาลัย เชียงใหม่ เพราะคงไม่มีโอกาสกลับไปเรียนแล้วในช่วงนี้ค่ะ

     และนี่ก็คือบทพิสูจน์ของความขยันเรียนและขยันหมั่นฝึกซ้อมในเกมส์กีฬาที่ตัวเองรัก และตั้งใจไว้ นี่อาจเป็นเพียงก้าวแรกที่น้องโบหรือโปรโบของเรา ที่กำลังจะโลดแล่นในสายอาชีพกอล์ฟในแอลพีจีเอ ทัวร์ ที่โปรโบเป็นเมมเบอร์ของ เจแปน ในแอลพีจีเอ ทัวร์ มาร่วมเป็นกำลังใจให้โปรโบและแม่แอ้ม และครอบครอบลิมปิผลไพบูลย์ ได้ประสบความสำเร็จในสิ่งที่หวังและตั้งใจไว้ในทุกๆอย่าง

“แล้วเราจะสร้างฝันที่ยิ่งใหญ่ให้เป็นจริง”

     แม่แอ้ม ขอฝากทิ้งท้าย ห่วงใยน้องๆเยาวชนที่จะก้าวไปในสายอาชีพกอล์ฟ ทุกอย่างไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ขอให้ขยันและอดทน และที่สำคุญต้องเชื่อฟังคุณพ่อและคุณแม่ นะค่ะ เรื่องที่อยากจะฝากถึงทุกคน สำหรับพี่มันสำคัญมากๆค่ะ คือความเข้าใจ และความอดทนค่ะ เข้าใจในธรรมชาติของกีฬาและนักกีฬา โดยเฉพาะกอล์ฟ เป็นกีฬาที่ไม่เคยมีใครมีช้อตคัท ทุกคนต้องผ่านการฝึกฝนอย่างหนัก ผ่านการแพ้ ผ่านการชนะ เพราะฉะนั้น ถ้าพ่อแม่เข้าใจ มันจะยิ่งดีกว่ารัก เพราะรักนี่ทุกคนรักลูกแน่นอนอยู่แล้วค่ะ แต่ต้องเข้าใจด้วยน่ะค่ะ ยอมให้เค้าแพ้บ้าง ตีเสียบ้าง ยิ้มกับเค้าถึงเค้าจะตีแย่จนไม่อยากมองหน้าใคร เอาทั้งความรักและความเข้าใจ มาเพิ่มพลังความอดทนที่จะรอเห็นความสำเร็จของลูกกันนะค่ะ ช่วยกันสร้างเยาวชนไทยได้โบกสะบัดธงไทยให้กว้างไกลไปทั่วทุกดินแดนนะค่ะ

“ขอบคุณที่จะมีบทความเรื่องอย่างนี้ ให้เด็กได้รู้จัก ให้ผู้ใหญ่ได้ภูมิใจในความรัก”

เรียบเรียงโดย วสนันทน์ โพธิ์ศรีธนัต